شهر من...از سروده هایم...

شهر من ...

شهر من رویای دیرینه است

شهر من سر سبز و بارانی است

میان جنگل و دشتش

همه عشق است و رویایی است

شهر من چون گیسوان مخملین

پر پیچ و پر تاب است

ز هر سو با نسیم عشق بی تاب است

شهر من هر شب چراغانیست

درون کوچه های خلوتش

رویای انسانی است

اگر تاریخ را روزی است

و یا این چرخ را عمری است

من این را خوب می دانم

که شهرم در تمام عمر جاوید است

چرا ؟ چون شهر من همزاد تاریخ است

نسیم قدمتش از هر کران پیداست

ز هر سو بنگری ، آزادگی پیداست

همه از مردمانش نور می خواهند

صدای شادی نوروز می خواهند

شهر من سرشار ایثار است

عطر چای و شالیش لبریز ایمان است

همه از مردمان پاک و پرکار است

میان نی نی چشمان مردم نور می بارد

محبت از نگاه شادشان پیداست

شهر من اندیشه است و مأمن اندیشه سازان .

15/9/86

از دیوان اسمعیل محمَدی

مردی که مثل هیچ کس نیست...